วัสดุป้องกันทางการแพทย์นอนวูฟเวน สปันเมลต์ vs สปันเลซ

วัสดุป้องกันทางการแพทย์ที่ไม่ทอได้รับการพัฒนาขึ้นในทศวรรษที่ 1990 ในเวลานั้น ประเทศที่พัฒนาแล้วบางประเทศในยุโรปและอเมริกาใช้เทคโนโลยีนอนวูฟเวนขั้นสูงเพื่อพัฒนาผ้านอนวูฟเวนต้นทุนต่ำที่มีรูปลักษณ์และสัมผัสใกล้เคียงกับสิ่งทอแบบดั้งเดิม ซึ่งกลายเป็นสิ่งทดแทนสิ่งทอแบบดั้งเดิม วัสดุที่ดีเยี่ยม จนถึงตอนนี้ วิธีการประมวลผลของวัสดุป้องกันทางการแพทย์ที่ไม่ทอนั้นค่อนข้างสมบูรณ์แล้ว ตามเทคโนโลยีการเตรียมที่แตกต่างกัน ปัจจุบันมีสปันเมลต์เป็นหลัก (รวมถึงการระเหยแบบแฟลช) สปันเลซและการเจาะเข็ม

เทคโนโลยีนอนวูฟเวนสปันบอนด์ เทคโนโลยีนอนวูฟเวน Meltblown เทคโนโลยีแฟลชนอนวูฟเวน

ในฐานะที่เป็นวัสดุป้องกัน ผ้านอนวูฟเวนแบบสปันบอนด์มีคุณสมบัติตรงตามข้อกำหนดในแง่ของความแข็งแรงและความสบาย แต่มีคุณสมบัติในการกั้นค่อนข้างอ่อน เพื่อตอบสนองต่อปัญหานี้ เทคโนโลยีผ้าสปันบอนด์แบบดีเนียร์จึงกลายเป็นจุดสนใจของการวิจัยที่สำคัญ เทคโนโลยีสปันบอนด์สปันบอนด์สององค์ประกอบที่คิดค้นขึ้นครั้งแรกโดยบริษัท Freudenberg ของเยอรมัน ใช้ชุดประกอบกลีบดอกส้มกลวงเพื่อขับของเหลวที่ละลายออกจากสปินเน็ท จากนั้นทำให้เย็น เป่า และดึงออก เส้นใยที่ขึ้นรูปแล้วจะถูกวางบนม่านราง จากนั้นใช้เทคโนโลยีสปันเลสแรงดันสูงเพื่อเปิดและยึดราง ประสิทธิภาพของสิ่งกีดขวางค่อนข้างดีกว่าวัสดุนอนวูฟเวนแบบสปันบอนด์หรือสปันเลซทั่วไป ดังนั้นจึงสามารถใช้เป็นวัสดุป้องกันทางการแพทย์ได้ Mogul ผู้ผลิตผ้านอนวูฟเวนของตุรกีเพิ่งเปิดตัววัสดุที่สามารถใช้ในเสื้อคลุมผ่าตัดได้ เส้นใยหลังจากเปิดแล้วจะบางกว่าเส้นผมถึง 100 เท่า ซึ่งสามารถป้องกันจุลินทรีย์ มีคุณสมบัติป้องกันเลือดและแอลกอฮอล์ และมีคุณสมบัติที่ดี การดูดซับความชื้น การระบายอากาศ และฉนวนกันความร้อน โครงสร้างรูพรุนขนาดเล็ก และคุณสมบัติการป้องกันของวัสดุนอนวูฟเวนนี้ทำให้เป็นวัสดุที่เหมาะสำหรับชุดป้องกันทางการแพทย์ คุณลักษณะที่ใหญ่ที่สุดของวิธีการเป่าแบบหลอมละลายคือเส้นใยจะบางมาก โครงสร้างจะฟูหลังจากยึดเกาะด้วยตัวเอง มีความพรุนสูง